Bokje

Ondertussen waren we alweer aangekomen bij de Schor vlakbij Wilhelminadorp waar dus de Zeer zeldzame Witkopgors te vinden zou moeten zijn. Na een dik halfuur met de vele aanwezige vogelaars gezocht te hebben zonder enig resultaat begon de moed me aardig in mijn schoenen te zakken. Ik dacht het zal toch niet waar wezen zo'n eind gereden voor niks. Op dat moment zie ik een drietal vogelaars de kant in duiken die daar druk foto's beginnen te schieten. Ik dacht zou hij daar dan toch zitten. Ik er heen om te vragen wat ze daar toch zagen. Bleken het Franstalige Belgische vogelaars te zijn. In het Engels maken ze me duidelijk wat er zou moeten zitten. Ik begrijp het alleen niet want die Engelse naam die ze me noemen zegt me niks. Ik kijken en kijken maar zie verdorie niks zitten. Dus die Belg probeert me heel geduldig nogmaals uit te leggen waar hij zit. Zie je dat stuk plastic? Ja die zie ik. Nou daar zit hij rechts onder. En ik zie nog niks. Dat plekje ligt verdorie twee meter voor me en ik zie niks. Dus laat m'n Belgische vriend me op zijn camera zien wat hij daar toch fotografeert. Verrek het is een Bokje. Nog een keer kijken en toen zag ik hem inderdaad ook. Wat een verschrikkelijk goede schutkleur hebben dingen zeg. Ze gaan altijd helemaal plat liggen en verroeren zich niet. Ze vliegen pas op als je er bijna op gaat staan. Dat was mijn eerste Bokje, mede dankzij onze Belgische vogelvrienden. Dankjulliewel!

Bokje -Lymnocryptes minimus